اصلاح ساختار زبان فارسی

زبانِ نوشتاری فارسی ؛ دُچارِ دوگانگی غریبی شده و علّتش چیزی نیست جز " ننوشتنِ اون چیزی که میگیم "
یعنی ما فارسی زبونا ، یه جوری حرف میزنیم و یه جورِ دیگه ای مینویسیم و به همین خاطره که درست نمی نویسیم . 
ادبیاتِ نوشتاری مون غریب و ناآشنا و غیرِ ملموسه و اگه هم بخوایم به زبانِ محاوره ای مون بنویسیم ؛ چون شیوه یا دستوری براش تعریف نشده نمیدونیم چه جوری و با چه دستورالعملی باید این کارو انجام بدیم و متاسفانه بیشتر سلیقه ای شده تا علمی ...
حتی در خصوصِ لاتین نویسیِ زبان فارسی هم که البته طرفدار زیاد داره و برای آموزشِ اون به خارجی های علاقه مند ، ابزار بسیار مهم و مفیدیه ؛ هم مشکل داریم و هم قواعدی براشون تعریف نشده تا درست بنویسیم و  واژه ها رو درست انتقال بدیم .

بنابر این نیازه در سه حوزه ؛ تغییرات و اصلاحاتی رو انجام بدیم تا از این وضعیتِ نابسامان و درهم ریخته رهایی پیدا کنیم :

- ادبیاتِ نوشتاری مون با ادبیاتِ گفتاری مون ؛ یکی بشه . یعنی جوری بنویسیم که حرف میزنیم 

- برای نوشتنِ زبانِ محاوره ای مون میبایست قواعد و دستورالعمل های یکسان و هماهنگی تدوین کنیم تا همه یه جور بنویسن - نوشتارِ لاتینِ زبان فارسی رو هم قاعده مند و دستوری ش کنیم تا به شکلِ امروزِ خودش ، به سمتِ قهقرا و از هم پاشیدگی نره 

من به سهمِ خودم و با توجه به دانسته ها و یافته هام ؛ تصمیم دارم اونچه که لازم میدونم رو در این سه بخش به رشته ی تحریر در بیارم تا کمکی بشه برای این اصلاحات . قطعا" نقطه نظرات و پیشنهاداتِ من خیلی علمی و کارشناسی شده نبوده و نیست اما معتقدم قابلِ بحث و ارزشمنده . بدیهی یه که اینگونه کارها ؛ گروهی و تیمی باید انجام بپذیره و نیاز به تشکیلات و سازمانِ دولتیِ مربوطه داره که متاسفانه این امکان در رژیم حاکمِ فعلی مُیسّر نیست . اما تلاش های فردی هم میتونه مثمر ثمر واقع بشه و حداقل مسیر آیندگان رو هموارتر کنه ...

---------------------